Doktorluk Mu ? Annelik Mi ?

Değerli Meslektaşlarım

Dünya kadınlar gününde  derneği bir yana bırakıp biraz meslek ve anneliği gündeme getirmek istedim, belki de hayatıma giren en değerli varlıklardan biri olan tek oğlumu binlerce kilometre uzağa yollamış olmanın verdiği hüzünden ya  da belki de geçtiğimiz günlerde gruplardan birindeki annelik izinleri ile ilgili okuduklarım beni bunları yazmaya yönlendirmiş olabilir.

 Bizler hem mesleğini hem anneliğini yapmaya çalışan ve evden çalışarak da yürütemeyeceğimiz  bir mesleğin mensupları olarak her ikisini de yapmaya çalışırken , genç meslektaşlarımız bu konuda bizim yaştakilere göre belki biraz daha şanslı mı acaba diye düşünüyorduk  ki bu sefer de farklı problemler karşımıza çıkmaya başladı ; Hamileliğin sağlık raporu ile tespitinden doğuma kadargeçen sürede gece nöbetlerinden muafiyet ,doğumdan sonraki ilk bir yıl gece nöbetlerinden muafiyet, toplam 4 ay annelik izni, bitim tarihinden itibaren ilk 6 ay günde 3 saat, ikinci 6 ay ise günde 1,5 saat süt izni, annelik izni bitiminden itibaren bir yıl ücretsiz izin veya yarım zamanlı çalışma gibi bazı uygulamaların günlük rutin çalışma temposunda yarattığı sorunlar nedeniyle acaba çalışma hayatından veya akademik hayattan uzaklaşıyor muyuz ya da bizimle birlikte meslek ortamımızı paylaşan arkadaşlarımıza haksızlık mı oluyor ya da bunlar suistimal mi ediliyor tartışmalarını gündeme getirdi . Peki ne yapalım ? Dünyanın en kutsal ve bir o kadar da zor mesleğinin mensupları olarak annelik görevimizi bir yana bırakıp madem bu mesleği seçtik katlanacağğız mı diyelim ? Ya da madem bize bu haklar verilmiş , annelik de bir o kadar kutsal , biz de daha fazla sayıda çocuk sahibi olalım ve bu hakları  ne olursa olsun sonuna kadar kullanalım diye mi düşünelim ?

 Batılı toplumlarda  “Erkeği burjuva, karısını proletarya” kabul eden çarpık anlayışa karşı kadınların sürdürdüğü mücadelenin yanında , Türkiye’de tarihin yetiştirdiği en büyük dehalardan biri olan Mustafa Kemal Atatürk sayesinde , İnsan Hakları Evrensel Bildirgesinden,  İnsan Hakları Sözleşmelerinden yani kadın-erkek eşitliğinin uluslararası bir hukuk kuralı haline gelmesinden çok daha önce kadınlar seçme, seçilme , yönetime ve çalışma hayatına katılma hakkını elde etmişlerdir. Dünya genelinde kadınların parlementolarda bulunma oranı tüm dünyada hala % 20 civarındadır , bizde ise 7 Haziran seçimlerinde  Meclis’teki kadın temsili yüzde 17.8 iken, 1 Kasım’da  bu oran yüzde 14.5’e gerilemiştir. 7 Haziran’da 98 olan kadın vekil sayısı 81’e inmiştir. Türkiye gibi geleneklerin günlük hayatta kısmen de olsa daha egemen olduğu toplumlarda kadınların öncelikli görevlerinin ev hayatını sürdürmek ve annelik olduğu fikri benimsenebilmektedir. Tıpta ise durum biraz farklı galiba ,  şu anda Göğüs Hastalıkları alanındaki iki büyük uzmanlık derneğinin başında kadın başkanlar var, ama ne yazık ki dünyayı hala erkekler yönetiyor!!!!!

Bence her zaman kafamızdaki hedef anneliğin Allah tarafından sadece kadınlara bahşedilmiş özel bir görev, bir ayrıcalık olduğunu unutmadan , sınırlarımızı sonuna kadar zorlayıp hem başarılı bir doktor , hem de başarılı bir anne olursak ve bunları yaparken de annelik için bize verilen anneliğimizi kolaylaştırıcı hakları suistimal etmeye kalkmazsak o zaman yıllardır tartışması süren eşitlik idealine çok daha fazla yaklaşabiliriz. Genç yaşımızdan itibaren sahip olduğumuz akıl ve bilgi potansiyelimze inanmalıyız, kapasite ve yeteneklerimizi cinsiyet kavramından bağımsız olarak sonuna kadar kullanmalıyız. Çocuklarımızı yetiştirirken de bunu özellikle erkek çocuklarımız ile açık, seçik konuşmamız gerekmektedir. İş sahibi annelerin kariyerlerini sürdürebilmeleri ve işlerinde başarılı olabilmeleri için hem eşleri hem de çocukları tarafından desteklenmeleri gerektiği fikrini çocuk yaşlarından itibaren küçücük beyinlerin içine hem fikren hem de uygulamalı olarak yerleştirmemiz gerektiğine inanıyorum.

Herşeyi bir arada yapamayacağımız , her şeye bir arada sahip olamayacağımız gerçeğini peşinen kabul edip , neyi , ne zaman , nasıl ve hangi sırayla yapacağımızı planlayıp ona göre hareket etmemiz bence en önemlisidir. Herşeyi aynı anda ve hepsinin de doğru şekilde yapılmasını beklemek ve yapmaya çalışmak hayal kırıklığının reçetesidir. Bulunduğumuz an ve mekan için ne önemlidir, ne değildir , buna karar vermek ve sadece önemli olan şeyler için mükemmeli yakalamaya çalışmak , önemsiz şeyler için takılmamak , geçiştirmek belki de en doğrusu. Mükemmellik arayışı yerine , evde sürdürülebilir ve tatmin edici bir sistem oturtmak için çalışmalıyız . İşimiz ve ailemiz, çalışmak ve dinlenmek, doktor olmak ile ebeveyn olmak arasında yapacağımız seçimler sonuçta işimizdeki ve ailemizdeki başarı veya başarısızlığın belirleyicisi olacaktır. Her gün farklı düzenlemeler ve fedakarlıklar yapmak  ve bazı ödünler vermemiz gerekebilir . Önemli olan bizler gibi başarılı annelerin daha fazla sayıda mutlu ve başarılı çocuğu bu topluma kazandırması gerektiği gerçeğini unutmayalım.

Nil Karaibrahimgil’in dediği gibi: Çok şükür anneliği, doğurganlığı bize vermiş doğa , ama biz sadece bundan ibaret değiliz, biz çok daha fazlasıyız, on parmağında on marifet olanız. Bizler ne sadece kıyafet, ne sadece kahkaha ne de sadece anneyiz. Hem annelik hem de annelik dışında yaptıklarımız ile saygıyı hak etmeliyiz. Bir kadın ülke de yönetir, şirket de .Buluş da yapar , kanun da . Film de yapar , müzik de . Kitap da yazar. Astronot da olur , dağcı da , dalgıç da , pilot da . dünya bütün bunları yaparken pırlanta gibi evlatlar yetiştiren kadınlarla doludur.

Sonuçta bizler de doktor da olalım , anne de  , hem de her ikisini de birbirini dengeleyip birbirini engellemeden. Mesele sadece ne zaman hangisine öncelik verileceğine karar verip uygulamakta ?

Hepinize evlatlarınızla birlikte geçireceğiniz sağlıklı, mutlu günler diliyorum. 

Doç. Dr. Filiz Koşar